Recenzje

Przedostatni dzień Festiwalu Eufonie czerpał inspiracje z folkloru i tradycji. Usłyszeliśmy dzieła kompozytorów z Europy Środkowo-Wschodniej, w tym „Koncert na klawesyn lub fortepian i orkiestrę smyczkową” Henryka Mikołaja Góreckiego w wykonaniu córki kompozytora Anny Góreckiej.

Ludzie czują, kiedy masz dobre intencje i kiedy masz coś do powiedzenia” – mówiła Anu Tali w rozmowie z Martyną Matwiejuk. Dyrygentka wystąpiła 20 listopada w Filharmonii Narodowej w Warszawie, kierując wykonaniem „Impresji dubrownickich” Ludomira Rogowskiego, „Fratres” Arvo Pärta i Symfonii fis-moll op. 41 Dory Pejačević

Na festiwalu muzyki Europy środkowo-wschodniej nie mogło zabraknąć samej muzyki polskiej. Poza klasyką nie mogło zabraknąć też jazzu. Koncerty smyczkowe Henryka Góreckiego w interpretacji Adama Bałdycha świetnie wpasowały się w klimat Eufonii. I choć pozostawiły u mnie niedosyt, to trudno było nie ulec im 20 listopada na koncercie w teatrze Palladium.

Dyrygent (Zsolt Nagy) podniósł rękę i po samym jej wyrazistym ruchu wiedziałem, że wykonanie utworu będzie się opierało na wielkiej precyzji. Po „Introitusie” zabrzmiało „Kyrie”, w którym dało się zauważyć dobrą współpracę głosów solowych. Następnie Tomasz Konieczny (bas) w „Tuba Mirum” pokazał niezwykłą siłę swojego głosu, a w kolejnym fragmencie wraz z Anną Radziejewską (alt) niezwykły dramatyzm, który potrafi stworzyć dźwiękami niskich rejestrów. Niezwykle mocno zadziałało na mnie „Recordare” – wyraźnie uchwycono w nim znajome mi słowa i melodię pieśni „Święty Boże, Święty Mocny”.

Dyrygent (Zsolt Nagy) podniósł rękę i po samym jej wyrazistym ruchu wiedziałem, że wykonanie utworu będzie się opierało na wielkiej precyzji. Po „Introitusie” zabrzmiało „Kyrie”, w którym dało się zauważyć dobrą współpracę głosów solowych. Następnie Tomasz Konieczny (bas) w „Tuba Mirum” pokazał niezwykłą siłę swojego głosu, a w kolejnym fragmencie wraz z Anną Radziejewską (alt) niezwykły dramatyzm, który potrafi stworzyć dźwiękami niskich rejestrów. Niezwykle mocno zadziałało na mnie „Recordare” – wyraźnie uchwycono w nim znajome mi słowa i melodię pieśni „Święty Boże, Święty Mocny”.

Miesza się w tym spektaklu niezwykle ludowa przyziemność melodii z mocno metaforyczną choreografią trzech tancerzy. W pewnym momencie wchodzą oni w interakcję ze śpiewającą. Przytulają się do niej, owijają się wokół niej. Gdy wybrzmiewa natępna piosenka, tancerze biegną na kolejne piętro, a schodami po drugiej stronie wspinamy się my (…)

O tym, jak zrodziła się idea Eufonii, oraz co nas czeka podczas festiwalowego tygodnia opowiadali w audycji organizatorzy wydarzenia oraz artyściUwaga, link zostanie otwarty w nowym oknie. […]